• kwiecień 96
• maj 96
• czerwiec 96
• po wakacjach...
• październik 96
• kłopoty Prezesa
• listopad 96
• grudzień 96
• styczeń 97
• wizyta Kreatora
• luty 97
• marzec 97
• kwiecień 97

nie przywiozłem floydów ze świnoujścia
tołdi - lyonesse, czarna kompania 1, planeta zła?, coś jeszcze mimy
creator - dead can dance
mrówa - jakieś herezje, yes cd.*2, grolier cd., 20 zł dla ruty
geniusz - 4 deceivery krimzonów + koncertowy king, werewolf
leon - lacrimosa*1 (we francji), starwarsy rpg  

*25.04.96
kotlet ruty * 1/2
bigos mój *1 porcja 100 gr
sałatka * 1 porcja 100 gr
chleb studenta * 2 kromki
margaryna * 1 porcja na kromkę
herbata * 3 torebki
cukier * 4.5 łyżeczki
wynajem śpiwora * 1 nocleg
wynajem podłogi * 1 nocleg
wynajem koca * 1 nocleg
mydło moje * 1 umycie się

*06.05.96
gołąbek ruty * 1 (duży)
chleb * 1 kromka
herbata * 2 torebki
cukier * 3 łyżeczki
cytyna * 1 wcisk
margaryna * porcja 2 kromki
wynajem śpiwora * 1 nocleg
wynajem podłogi * 1 nocleg
wynajem koca * 1 nocleg
mydło Protex3 * 1 umycie się

*08.05.96
chleb * 2 kromki
ser * 1 porcja
pepsi * 4 gule

*09.05.96
herbata * 2 torebki

*13.05.96
wynajem sprzętu noclegowego na 3 noce (rabat)
herbata * 2 szklanki z cukrem
bigos * 1 porcja 100 gr z chlebem (pozmywał)

*14.05.96
herbata * 3 szklanki z cukrem
chleb ruty * 1 kromka
chleb arka * 3 kromki
kiełbasa ruty * 5 plasterków
pomidor * 1/2 pomidora
nocleg zarezerwowany 13.05

*15.05.96
herbata * 2 szklanki + cukier
bigos * 1 porcja 100 gr (ale zrobił i pozmywał)
chleb ruty * 3 kromki z margaryną
sałata * 3 liście
nocleg zarezerwowany 13.05
// gdyby mu się udało zjadłby jeszcze chleb arka - dopisek mój

*19.05.96
sprzęt noclegowy - jedno spanie

*20-23.05.96
leona nie było jedną noc (z poniedziałku na wtorek)
nie wyszedł głodny

*24-26.05.96 (weekend)
noclegi i jak wyżej

- nie ma Ruty, szkoda bo bym go zabił Narsilem, który szepcze mi do ucha "Nie bój się Leon, zabij czarnego psa". Chyba niedługo przestanę się obawiać ręczników...

- Narsil przemówił ponownie. Odpowiedziałem na jego wezwanie. Teraz Ruta leży i jęczy...

Leon zadomowił się na dobre. Przyniósł kapcie, wyraził troskę o stan naszej podłogi. Rozjuszył babcię skacząc z Rutą po balkonie. Po raz pierwszy chwycił za ręcznik.

*04.06.96
Ruta wygnał Leona bo się uczy. Pewnie spał biedak pod mostem. Acha, przy sprzątaniu (tak, tak) wyrzuciłem naleśniki Prezesa, które Leon podarował nam tydzień temu.

I oto jestem. Zaskoczyłem miłych gospodarzy i przyniosłem wino - markowe, i ciasteczka. Nic ichniego nie zjadłem (sic!). A i najważniejsza żecz tego dnia - Ruta znowu okazał się bierną szmatą - nie chciał walczyć! Jutro będę znowu.

*05-06.06.96
Był, był, a jakże. Pojadł chleba z pasztetem, popił herbatą. Poprowadził nawet w ArsMagice i pospał sobie na podłodze! Podobno jutro go nie będzie...

*07.06.96
A jednak przyszedł! A to niespodzianka!

*08.06.96 [sobota]
Pomimo tego, że ma we poniedziałek egzamin ze statystyki, znalazł chwilkę, by wpaść do nas i zjeść kromkę chleba. Niestety, nie mógł zostać na noc...

*08-....
Prezes bywał, a jakże. Nie chciało mi się tego pisać. Niestety pod koniec sesji (~20 czerwca) Prezes przestał u nas sypiać! Być może ma to związek z niezaliczeniem projektów, ale kto wie? Może Prezes już nas nie lubi?

jamer - jorune * 1

Wpadł Jamerek i... Prezes! Zagraliśmy sobie z Arkiem w Warlordy dwa - do jedenastej. Jamerek pojechał do domu, ale Prezes nie miał już autobusu i został u nas na nocleg. Smacznie sobie spał.

03.10.1996
Byłem dzisiaj na wykładzie aż do końca. Umówiliśmy się z Prezesem, Jamerkiem, Arkiem i Przemkiem na podwójną partyjkę Warlordsów. Graliśmy cały dzień, aż Jamerek i Przemek musieli sobie pójść. Na szczęście Prezes mógł zostać na noc, bo Ruta poszedł się przejść i łóżko było wolne.

04.10.1996
Prezes już od rana przechodził nową grę, a potem miał zajęcia z Historii Urbanistyki Współczesnej. Miał godzinkę wolną, więc poszliśmy do Lemona wymieniać się kartami. Prezes dokonał wielce korzystnej wymiany, a potem odwiedziliśmy jeszcze Leszka. Niestety nie chciał rozmawiać z Prezesem i Prezes powymieniał się tylko (wielce korzystnie) z Adasiem. Umożliwi mu to - jak powiedział - oddanie mi długu do końca tygodnia, czyli do jutra. Niestety nie starczyło już czasu, aby Prezes mógł zdążyć na zajęcia.

Mimo wszystko Prezes pozostał u nas do wieczora, a po krótkiej imprezce w Samym Życiu wrócił do nas na nocleg. Wygodnie sobie spał w pełnym luksusie - miał do dyspozycji ruciane łóżko... Mimo tego, to ja, a nie ruta, jestem od dzisiaj Ulubionym Cwelem Prezesa - ruta nie chciał postąpić zgodnie z łagodną sugestią Prezesa i nie zjadł peta. Poza tym nie uratował Prezesowi życia kiedy ten usiłował się rzucić pod samochód.

07.10.96
Nowy tydzień, nowa wizyta Prezesa. Nadal walczy o przyjęcie projektów. Aby ukoić zszargane nerwy wpadł do nas na herbatkę i drobny poczęstunek. Przyprowadził ze sobą Geniusza. Wkrótce do grona gości dołączyli Jamerek, Sławek, Michał, Mysza, Myćka i Grzybunio. Skuszeni odgłosami rozmowy wpadli do nas znajomi studenci z sąsiednich pokoi - Wojtek i Tomek. Bardzo miło nam się gawędziło - niestety, z konieczności, w podgrupach. Nie wiem jak skończyły się te zajęcia, gdyż udałem się na w.f. Kiedy wróciłem wszystko wróciło do normy - pozostała u nas tylko czwórka gości, więc było znowu czym oddychać... Prezes ułożył się dzisiaj pod moim łóżkiem. Byłem zaszczycony.

- od dzisiaj ale nie wiadomo do kiedy.

Kiedyś dadzą Ci karabin, każą równo stać,
Kiedyś każą załadować, potem oddać strzał,
Siłą wpędzą do okopu, błoto wbiją w twarz,
Potem padnie rozkaz umrzyj i skończy się czas.

Rozkaz, rozkaz, idziemy ze śpiewem,
Rozkaz, rozkaz, a sztandar powieeeewa nasz...

Chaoty Leon czny na tronie zasiadł
Znów trzęsie całym wszechświatem
Powiek jednym drgnięciem imperia burzy
Sarkazmu niewiernych tnie batem

Wrogowie ludu pierzchli w dal, niepyszni
Sztylety w swych plecach unosząc
Płacze wdów i sierot słudzy wnet uciszą
Z niebożąt jelita patrosząc

Stoi, ach dostojny, uśmiecha się teraz
Na sługi spogląda łaskawie
Znudzony skinął ręką w pierścienie odzianą
Oddajmy się wszyscy zabawie!

Bal czas już czas rozpocząć, zagrajcie kankana
Deptają po trupach bezkreśni
Ucztuje we krwi, flakach tłuszcza rozhukana
W pijackiej zatraca się pieśni

...

Taki był początek, a cóż mamy teraz?
Zniszczała armada Prezesa
Zabrakło projektu, nie miał kto dowodzić
I kupa - ot, pusty frazes a

Prezes - karabin już ma
I ciepłe onuce coby miał w czym chodzić

Właśnie okazało się, że drzwi wcale nie były zablokowane, i że Prezes na darmo ryzykował swoim cennym zdrowiem.

Prezes już na pewno studiuje. Przyszedł do nas po pieniądze (potrzebuje tylko dwóch baniek na opłacenie warunków). Był bardzo radosny, ale nie chciał ze mną w nic zagrać. Nawet w moje ulubione Warlordsy 2 deluks. ps (skrót od PrezeS) zjadł rankiem moją parówkę. Chyba mu smakowała.

Prezes obudził się o 5.40 rano, ale nie chciał zakłócić snu ruty i nie usiadł do komputera. Dopiero kiedy wstałem po dziewiątej, Prezes odważył się wstać z kocyka. Godna podziwu troska o nasz spokój i ciszę. Prezes idzie dzisiaj zapłacić do kasy i jest już prawdziwym studentem. Mimo jego widocznej (na twarzy i nie tylko) radości nie chciał nic dopisać do pliku - podstępnie usiadł do edytora, po czym chyłkiem zaczął kisować. Bardzo zresztą gustownie.

No a teraz o domku. Kruku przez cały dzień judził cobym zagrał w warlordsy deluksy. Ale się nie dałem. A i jeszcze jedno - wczoraj wieczorem uraczyłem moich miłych współlokatorów cudownymi opowiastkami. A oni co ? Żaden nie raczył tego zanotować - niewdzięcznicy. No dobra, trza kończyć - idę zapłacić do kasy za warunki.

To nie prawda. Słuchaliśmy pilnie co mówił Prezes i wszystko pamiętamy. Prezes opowiedział nam kilka ciekawostek o językach ugrofińskich, o najwyższej wieży w Toronto i o historii broni.

Hmmm...nie przypuszczałem nawet, że studenci mogą być tak twardzi. Wojtek grał bite trzy godziny w pinbola. Czekałem na naszego murzynka długie godziny. Niestety nie przyszedł. Pościeliłem sobie krucze łóżeczko i poszedłem spać. Śniły mi się kruki goniące małych czarnych dzikusów...

To jeszcze nie koniec niespodzianek. Prezes przejawiał dzisiaj nadmierną, a wręcz niezdrową ciekawość w kwestii ciągnięcia/dawania sobie ciągnąć laski przeze mnie/rutę. Staraliśmy się ją oczywiście z rutą zaspokoić ale Prezes nie ustawał w pytaniach. Oprócz tego, że zarzucał nas pytaniami (Grzesia zapytał nawet czy kuzynka robi mu laskę), Prezes raczył nawet żartować - wyjątkowo zresztą błyskotliwie. Już wiemy dlaczego rutę bolało tak strasznie gardło, że nawet przestał używać złych słów, a nawet mówić w ogóle. Z laską trzeba ostrożnie...

Ach, oprócz Prezesa wpadł do nas Geniusz. Nie udało mi się go pozbyć w żaden sposób po szermierce w tawernie i cóż... wpadł do nas i nijak nie dawał się wyprosić. Nie reagował nawet na grubymi nićmi szyte aluzje ze strony naszego chorego kolegi. W końcu wyszedł, tuż przed jedenastą, bo nie miał później autobusa.

• kuzynka Grzesia należycie dba o piersi
• nie wiem czy robi Grzesiowi laskę ale napewno "nie stronią od żadnych form sprzyjających osiągnięciu satysfakcji seksualnej"
• ruta przesadził z ciągnięciem i boli go gardło - pewnie sobie obtarł, biedaczek...

• jeżeli przyszłość jest całkowicie przewidywalna to znaczy, żę rozwija się liniowo; - jeżeli dojdziemy do punktu przewidzianego to występują dwie postawy:
• bierna - nie możemy zmienić przyszłości i jesteśmy tylko biernymi obserwatorami tego co przewidzieliśmy - ten punkt zgadza się z moimi prywatnymi spostrzeżeniami - chociaż wiem kiedy zaczyna się okres przewidziany nie udało mi się (jak do teraz) wpłynąć na zmianę liniowości przyszłości;
• postawa czynna - osoba przewidująca bierze aktywny udział w zmanie toru przyszłości. A ponieważ przyszłość, która może być zmieniana nie możę być liniowa postawa taka jest niemożliwa;
• jeżeli przyszłość nie rozwija się liniowo a np. według drzewa binarnego o zmiennej liczbie rozgałęzień to logiczne jest, że przewidujące przyszłość osoby mają wpływ na jej zmianę. Z mojego punktu widzenia wariant ten jest bardziej prawdopodobny niż wariant liniowego rozwoju przyszłości. Wynika z tego, żę ponieważ nie zdołałem wpłynąć na zmianę widzianej przyszłości, moje zdolności prekognicyjne nie są jeszcze dostatecznie rozwinięte.

A może niech się Prezes zajmie tą wredną babą od niezaliczonych projektów..? (Kruku)

22.10.96
Prezes powiedział rankiem, że dzisiaj nie przyjdzie już do nas wieczorkiem, ale oczywiście wpadł. Był w bardzo dziwnym stanie i nastroju. Przede wszystkim zakupił nowiutki płaszczyk z lumpexu, którego najważniejszą zaletą była tzw. kieszeń na gumki, co wyjaśnił nam z dziwnym błyskiem w oku. Zagraliśmy troszkie w warlordsy, ale z Prezesem było coraz gorzej - zaczął chodzić nerwowo z kąta w kąt, mamrocząc pod nosem, że coś trzeba zrobić... Ujście dla roznoszącej go energii znalazł dopiero kiedy odwiedził nas Sławek z Michałem - Prezes zaproponował wyjście na piwo, które jak sam stwierdził mi POSTAWI (sic!). Hmm... po trzech piwach Prezes stał się nieco nieswój. Postawił mi trzy piwa (tak, tak) oraz knyszę*, a poza tym stał się strasznie jurny i metafizycznie wprost wygadany. Od grunwaldu wróciliśmy pieszo, ale warto było.

Postanowiono, że eksperymenty dotyczące wpływu alkoholu na zachowanie Prezesa będą kontynuowane (już przy udziale ruty, który niestety nie był w stanie w nich uczestniczyć z powodu choroby).

23.10.96
Rankiem Prezes nie wstał o zwyczajowej porze. Stwierdził, że nie powinien tyle pić i po pysznym śniadanku zrobionym przez rutę poszedł. Ma wrócić wieczorem, gdyż w nocy gramy we Flurpa. Ma być Kreator (!!!!), Michał, Jamerek i może ktoś jeszcze...

Kreator udowodnił (już po raz drugi), iż jest największym twardzielem i do ranka siedział przed blachą. Ja natomiast uciąłem sobie miłą pogawędkę z Kruczkiem, tyczącą się Biofordża, który to (jak to razem uzgodniliśmy) jest rzadkim przykładem gry nie pozostawiającej graczowi cienia radości. Rankiem (6.15) dzięki uprzejmości Arkadiusza opuściłem przybytek i udałem się do akademika medycyny. Spędziłem tam wiele upojnych chwil i oto jestem z powrotem (16.46). Niestety tym razem żadnych obesranych panienek nie przyniosłem.

Taaa...Najlmiszy...hłe, hłe, hłe...wbito Ci nóż w plecy.

Taaa...jak mówił wieszcz wielki

Aneta - kobieta wielkiego serca
Złym zrządzeniem losu
Kruka swego morderca...

Gwoli ścisłości wyjaśnienia potomnym się pewne należą: Otóż dnia pewnego, dość dawno, Kruk począł dni całe, a później i wieczory, w Strzegomiu spędzać. Wiedzeni nosami starych wyjadaczy szybko na trop kobiety w życiu Kruka trafiliśmy. Ten jednakże uparcie wszystkiemu zaprzeczał i święcie się oburzał, że niby on żadnej kobiety nie ma bo Prezesa ulubionym przecież jest cwelem.

Taaa...a jednak nos mnie nie zawjódł bo oto dnia pewnego, gdy naszego gospodarza w domu nie było karteczka ciekawa przyszła:

+------------------------------------------------------------+
| Zmierzch                                      (Tu znaczek) |              
| fot. Andrzej Stachurski                                    |
|                                        (a na nim pieczątka)|
| Najmilszy!                                                 |
| Przyjeżdżaj w sobotę                                       |
| rano, tak jak napisałeś                                    |
| w liście.                                                  |
| Nie martw się o nocleg.               ( Tu adres znajomy ) |
|                                       (i adresata nazwisko)|
|                   Aneta                                    |
|                                                            |
|    (tu trzy kwiatki)                                       |
| P.S. Najlepiej (jeśli oczywiście chcesz)                   |
|      zadzwoń w piątek ok. 20.00                            |
+------------------------------------------------------------+

Jestem zły (wkurwiony) na Sławka i Michała za to, że umówili się na dzisiaj z nami na przyjacielską wizytę. Przyszliśmy do nich z Krzyśkiem, a i ch nie było. Błąkaliśmy się 3 godziny po Wrocławiu, a po powrocie ich dalej nie było. Właśnie usłyszeliśmy od Prezesa, że być może w czasie gdy tam dzwoniliśmy i dobijaliśmy się, to tam spał Sławek.

Tu Krzysiek. Bardzo przepraszam za wszystko, co powypisywał Rafał. On nie zna Wrocławia i podczas jazdy do Michała tramwajem nr 17, który miał zmienioną trasę Rafał strasznie się rozkleił. Rozłożył mapę i próbował zlokalizować nasze miejsce. Na szczęście udało mi się podtrzymywać go na duchu do chwili, kiedy tramwaj wjechał znowu na swoją trasę.

Oprócz plakatu Prezes uraczył nas bardzo pouczającym wykładem na temat seksu i tantra-jogi (na szczęście powiedział nam w porę, żeby wystrzegać się dmuchania). Nie mogliśmy się doczekać sprawdzenia porad Prezesa w praktyce, ale niestety był zmęczony i wygonił z kocyka rutę kiedy ten usiłował mu zrobić laskę... (ja po tych wszystkich przejściach nie próbowałem nawet proponować swojej kandydatury). Pomimo całej swej jurności Prezes nie chciał wypić bełta, którego chcieliśmy mu zafundować.

Tak na marginesie, spotkaliśmy na poczcie Prezesa kolegę po fachu, czyli kolekcjonera/dilera karcianego. Mimo pokrewnego fachu Prezes najwyraźniej nie zamierzał z nim dyskutować. Czyżby czegoś się wstydził..?

Zadziwiające, że sam kruku nie ma żadnych obiekcji kupując karty. Sam nie śmieje się z siebie i nie porównuje do szumowin. Zapomina jednak, że różnica między mną a nim to tylko ilość kart. Ciekawe co by kruku zrobił mając kilogram niepotrzebnych kart? Oddał biednym? Wytapetował ściany? Jeżeli ktoś chce kupić karty to dlaczego ich nie sprzedać?

Na zakończenie dnia niemy wyrzut sumienia: Ruta wyszedł i znikł nie wiadomo gdzie. Z braku ruty eksperyment badający związek stanu Prezesa w zależności od ilości spożytego piwa został odwołany. Co zabawniejsze ruta chyba zapomniał, że Prezes będzie spał na jego łóżku. Czyżby wyszedł na spacer?

Ps: A wole to ma Miedzia...

• a) pogłębiająca się frustracja spowodowana nieudanym dealerostwem zmusiła prezesa do wypalenia swej trawy własnoustnie (objawy dość klasyczne)
• b) alkohol działa na prezesa nader nietypowo - krótki stan uniesienia i jurności po którym postępuje głęboka depresja oraz stany paranoiczne.

• a) kupić od prezesa cały jego zapas trawy (komisyjnie spalić) co uratuje go od potencjalnej możliwości popadnięcia w zgubny nałóg.
• b) zabronić kupowania alkoholu (zabrać dowód osobisty, co prawdopodobnie utrudni mu transakcje)

Tak, miło nam się gawędziło. A Prezes wytłumaczył nam kawał o korektorze i rucie, a potem opowiedział kawał o arku i ojce: "Ciekawe czy jak jechali wartburgiem szybkiej, to gdzieś skręcili...". Do doskonałego żartu Prezes dołączył szatańsko-łobuzerski uśmieszek, którego niestety zamieścić tutaj nie zdołam.

A i najważniejsza rzecz tego dnia: PRZEJADŁA SIĘ MARYJA. Teraz leci color. A jak graliśmy w bridge'a poinstruowałem jak należy robić grzanki. Wszystkim bardzo smakowały. Teraz szykujemy się do snu (bo tak zakomenderowałem). Kruku sam jak pies. Ruta za moim pozwoleniem na swoim łóżku. Obok aśka (oczywiście za moim pozwoleniem). A ja na swoim królewskim miejscu.

A na dobranoc, cóż... Prezes nie miał zbyt ciekawych pomysłów... Rozważyliśmy tylko kwestię, czy szybka robi arkowi laskę i w ogóle kwestię roli laski we współczesnej kulturze.

Die Laska spielt in unserem Leben eine sehr wichtige Rolle.

05.11.96
Rankiem wstaliśmy skoro świt i ruta z aśką poszli na wykłady. Ciekawe z czego? Prezes leży sobie na moim łóżku dając przy tym wspaniały pokaz poświęcenia - ach, jak bardzo boli go kręgosłup... Czyta fajny komiks o Puniszerze. Chyba jest mu u nas dobrze, bo od niedzieli wieczorem (a jest dzisiaj wtorek) nie wychylił nosa z naszej rezydencji...

W końcu nadszedł taki dzień
Straszny dzień, tak widać trzeba
Krwawą posoką spłynęło niebo
I odszedł Prezes nieukojony
Kocyk zostawił, szczęście roztrwonił
Cweli odrzucił i zapomniał o nich
I zasnął samotnie... i skonał.

Boję się jutra. Boję się spać.

Wkrótce wpadł i leon z koleżeńską wizytą. Nie wiem co robił przez pół dnia, bo zmorzył mnie sen, ale kiedy powrócił ruta nastąpiła erupcja. Erupcja świeżych pomysłów, idei i wynurzeń postprezesoidalnych. Oj działo się, działo. Było o trójkątach, psach, czworokątach, arkach, zakrętach, szybkich, laskach... i co najważniejsze: o Czwartym Wymiarze Fizycznym. Odbyła się na jego temat wcale uczona dysputa, która niejednego magistra mogłaby zadziwić lub wprawić w zakłopotanie. Burzliwa dyskusja zakończyła się jak zwykle - leon jako wyższa istota czterowymiarowa użalił się nad naszą prostotą, po czym utyskując zasnął był.

12.11.96
Jest wtorek i jest niedobrze. Niedobrze bo mam jutro koło z sieci, a w moje ręce prócz notatek trafiła nowa część "Czarnej Kompanii", dziełko o zdecydowanie większym priorytecie. Źle, bo leon mimo porzucenia frustrującej maski prezesa wcale nie wyszedł z depresji - wkurzał się o byle gówno, a co gorsza rozjuszył się całkowicie, jeśli chodzi o jedzenie. Zeżarł rucie ostatniego pomidora, ukradł bezczelnie mojego kotleta. Ba! Raczył się nawet oburzyć naszą reakcją... Ale cóż, po wczorajszej akcji, kiedy przed nosem studenta Tomka poczęstował się jego margaryną mówiąc "nie wiem czyja, ale ten ktoś na pewno się nie obrazi", jego selfkonfidencja nie ma już chyba granic. Przemyśliwamy z rutą kwestię zakupu laxigenu i zatrucia nim zapasów jedzenia...

Dzisiaj, po raz drugi, leon śpi poza naszym domem. Niech mu się przyśni mój kotlet goniący ruty pomidora...

14.11.96
Pojechałem do domu, więc nie wiem co się działo.

17.11.96 (niedziela)
Wróciłem wieczorkiem i spotkałem w domciu kogo..? Nie, nie. Mylicie się, to była Aśka (zrutą rzecz jasna). Miło pogawędziliśmy i poszliśmy spać (tym razem bez pozwolenia Prezesa). Leona nie było.

18.11.96
Poniedziałek i wizyta Leona. I niespodzianka - Leon kupił karty do Tarota i postawił nam kilka wróżb. Podeszliśmy do nich sceptycznie, ale w końcu ich nieuchronność przełamała nasze opory. Więc: razem z Grzesiem musimy więcej odpoczywać (jesteśmy przypracowani i mamy kłopoty ze snem) nasza pracowitość wkrótce zostanie sowicie wynagrodzona (vide: dziewięć stów stypy w grudniu) w ogóle zdrada, namiętność, śmierć i zniszczenie, ale w końcu wszystko będzie dobrze... a ruta ma kłopoty z ojcem (zapewne przez niesławny konflikt serologiczny)

Oprócz wróżeb indywidualnych Leon postawił nam Tarota w/g swojego własnego układu. Fenomen! Wyszło, że tworzymy we czwórkę (ja, grzesio, ruta i leon) doskonały układ oparty na niskich arkanach monet powiązanych ze sobą laskami (oddziaływanie bierne) i mieczami (aktywne). Leon, pozostając w środku układu odnosi się do nas wedle zachcianek (ale w stosunku do mnie jest, niestety, powściągliwy). Wiele się o sobie dowiedzieliśmy. A Leon zaszczycił nas swoją obecnością w nocy.

W beznadziejnym nastroju poszedłem spać, a kiedy się obudziłem pozostali tylko Jamerek i Leon, którego szybko wypuściłem na zajęcia z wuefu. Jeśli chodzi o wikt, to głównym fundatorem był Jamerek, który zapewnił nam wszystkim porcję iście piekielnej zupki chińskiej (dostała mi się podwójna, co omal nie spowodowało przedawkowania...). Dzięki tej imprezce poczuliśmy się beznadziejnie staro.

21.11.96
Leon wyszedł rano i nie przyszedł więcej.

* Ruta jest niemy, bo jego idolem jest Franc Maurer, a on jak wiadomo nie rzuca słów po próżnicy.

26.11.96
Rano, ponieważ nie było Leona, i w ogóle było nudno, postanowiłem pójść na wykład. Zawczasu umówiłem się tam z Jamerkiem. Ba! Mimo tego, iż do czwartej oglądaliśmy Psy, wstałem po dziesiątej i na ten wykład poszedłem. I co? Ano nic - okazało się, że pomyliliśmy się z Jamerkiem o jeden dzień. I jak tu chodzić na wykłady, hę?

No a Leon... Cóż, wpadł wieczorkiem popatrzeć na mój tryumf w Nethaku - 17000+ !!! Kiedy to zobaczył, spuścił uszy po sobie, zabrał moją marynarkę (jutro ma ważną Radę Wydziału) i poszedł. Znowu nie spał u nas. Siedem nieprzespanych nocy - jak siedem grzechów głównych. Ruta nie przestaje być jak Franc. Uważam, że to głupie, tak utożsamiać się z takim złym ubekiem. Na przystanku nieomal nie powiedział do pewnej pani "myślę, że ty niezła dupa jesteś i że chcesz mnie bardzo", ale powstrzymałem go z niemałym trudem. Teraz śpi - też jak Franc. Nawet kupę robi jak Franc. Cynicznie.

A zresztą... nie chce mi się z wami gadać.

28.11.96
Jak na razie (do pierwszej rano) Leona nie ma. Gramy z Ojcem i Andrzejem w Warlordy Dwa Deluks. Andrzej chwilowo wygrywa, ale imperialne, białe świnie nie pożyją już długo - zawiązałem z Ojcem Przymierze-Przeciwko-Wszystkiemu-Co-Białe. Będzie ciężko, ale w końcu wygramy! For the Aliance!

Co do studiów naszego eks-Prezesa, to podczas bardzo poważnej rozmowy dowiedziałem się, który profesor z wydziału Architektury płaci alimenty, a który zaprasza naszego Leonka na konserwację ruin na Cyprze.

Na sam koniec - NEWS! NEWS! NEWS! Stan liczbowy warunków naszego Leonka spadł z sześciu do czterech! Tak trzymać!

Po piciu : Ot i następny dzień się w międzyczasie zrobił. Wracając do kart- to żaden nałóg, ot lubię sobie czasem pograć, a że przy okazji zarobię na tym parę groszy to żadnej w tym ujmy nie znajduję. A, i jeszcze jedno przestałem u nich bywać, bo sakują.

Wypadki się rozwinęły, wpadł do nas Michał przynosząc wieści o Nethaku (zrobił w nim 10.000+). Zaczynam się bać. Później skopał mi tyłek w Warlordach i w ogóle miło sobie gawędziliśmy. Niestety nie dokończyliśmy partyjki, bo musiałem udać się na szermierkę, która zakończyła się miłą pogawędką w Tawernie (wraz z Jamerkiem) zakończoną degustacją naleśników. Jakie to skomplikowane... ale nic to: JUTRO STYPA!

To był fajny dzień bez Leona. I takaż noc.

...a w domu: WIELKIE SPRZĄTANIE! Ruta uwija się jak w ukropie, ja zmywam jak szalony, nawet student Tomek ustawia kasety. Oj, oj - idą zmiany. Po szermierce byłem w Tawernie z kolegą po szabli. Więcej tam nie pójdę - zostaliśmy wyrzuceni przez panów skinów z obsługi. Staraliśmy się ich nie poturbować.

W nocy (jak zwykle) graliśmy w erpega. Prowadził Leon - sclurpa. Jak zwykle nie pograliśmy zbyt długo, w zasadzie to zdążyliśmy sobie zrobić postacie, a potem oglądaliśmy "Psy". Ale i tak było fajnie. Za tydzień gramy znowu (hmm... przeradza się to w jakąś monstrualną kampanię). Z okazji urodzin Leona nie skopaliśmy mu dupy.

07.12.96
* Ruta napisze - chuja napisze...

08.12.96 [PREZES STRIKES BACK]
Przybyłem wieczorkiem by zastać Leona i... niespodziankę. Leon wyraził chęć powrotu do korzeni (bek tu de ruts) i ponownego przyjęcia zaszczytnego tytułu Pana Prezesa. Hmm... sam już nie wiem co o tym sądzić. W tak doniosłej chwili powinienem chyba odczuwać jakieś ataki wzniosłych uczuć, czy czegoś takiego, a tu NIC. Ani się śmiać, ani płakać. Pozostawię więc fakt powrotu Prezesa bez komentarza.

A ogólnie - przybyły nam nowe plakaty. Są po prostu wspaniałe - Beverly Hills 90210, Peddi & Andżelo i (najładniejszy) Cory as Marilyn.

A, wszyscy (oprócz nas) zapomnieli, że dnia wczorajszego były piąte urodziny Radia Maryja. Szczęść Boże i tak trzymać !

A... i byłbym zapomniał, że dwie bardzo fajne panie ze sklepu mięsnego zapraszały nas dzisiaj do kantorka "My wiemy, że jesteście gorący chłopcy, ale my tu marzniemy...". Niestety, nie chcąc narażać się na gniew Pana Prezesa (czekał na stuff ze sklepu) musieliśmy opuścić ten wpaniały sklep z przemiłą obsługą. Jeszcze fajniej będzie jutro, ale o tym później...

* ciemiężyca - roślina lecząca niektóre choroby psychiczne (wg lekarzy rzymskich)

-- Wyrzucili?
-- Wyrzucili! Wszytskich zostawili, a mnie na pysk....

-- Przepraszam, piliśmy z kolegami... Przenieśli nas do kryminalnej, bez Leona...
-- To źle?
-- Nooooo... Tylko dla Leona

A i oczywiście - pod wpływem wczorajszego plakatu Korwina wybraliśmy się na spotkanie w Tawernie z nimże. Fajnie było - Korwin stwierdził, że kobiety nie powinny mieć prawa głosu i w ogóle był strasznie radykalny. I za to go właśnie lubimy!

ps. ...ale trza mu przyznać, że ładne zrobił znaki...

• Ja [Księżyc] - jestem w kłopotach, muszę się wziąć do roboty [programy z grafiki] i wystrzegać się kobiet [Cesarzowa], które sprowadzają mnie na złą drogę...
• Ruta [Sąd] - jest w kłopotach, bo coś rozprasza mu umysł [pierdolenie], i powinien skoncentrować się na jednej konkretnej drodze [pierdolenie], która pozwoli mu osiągnąć sukces [wiadomo w czym].
• Rafał [Sędzia Dredd] - ma kłopoty, bo coś stoi mu na przeszkodzie [Śmierć]. Na szczęście wszystko się odrodzi [śmierć do góry nogami], jeśli tylko zniszczy przyczyną kłopotów [Wieża, cokolwiek symbolizuje].

Godzina 21.45. No, i po kłopocie. Zaliczenie posiadam, a i następną samoobronę zaliczyłem. Trzaskałem się z kumplem, który przebywał 2 lata w bielaruskiej armii. Na rękawice, naturalnie. Długo nawet. Raz mu wyciąłem taką "sztangę", że aż mu się szkiełko kontaktowe scentrowało, ale potem się jakoś z powrotem nastawiło (to on tak powiedział). Potem jeszcze obopólnych celnych ciosów i... znowu sztanga. Mógłbym tak jeszcze do północy, gdyby (ni stąd ni z owąd) zupełnie przypadkowy traf w moją wątrobę, który na pewien czas pozbawił mnie prostoty kręgosłupa. No cóż... przeniosłem się na materacyk. Strzeliłem ze sto trzydzieści brzuszków i spiećdziesiąt pompek. W końcu poczułem się dostatecznie rozgrzany, ale tylko wuefista i drabinki były wolne. Cóż, wybrałem materiał do ćwiczeń trwalszy i bardziej niebezpieczny. Drabinki. Piąstka, kopniak, znowu cios... po drabinkach nastawiłem lewy nadgarstek i poszedłem do domku. Nawet magister pan życzył mi wesołych świąt, z czego byłem wielce uradowany. Wzajemnie, Panie Profesorze!

Raz jednak dzisiaj się wystraszyłem, oj, nie na żarty... Na wuef przybył, nie kto inny jak, sławetny Hindus. Sto pięćdziesiąt kilo żywej wagi. A do tego spodenki, bluzeczka, majtki (?) oraz buty ze skarpetkami. Biada, biada... Widać, zażył wcześniej relanium nieboraczek, coby ze mną "oko w oko". Na dodatek przyszedł ubrany w zielony płaszcz do kolan, brązowe sztruksowe spodnie, a na plecach miał popielaty tornister... To był zły znak, jak wietrzny zwiastun apokalipsy... Ja, taki mały... sześćdziesiąt kilo żywej wagi. Oj, przepraszam. Miesiąc temu było dokładnie sześćdziesiąt jeden i całe pół, i to w ubraniu, bo nago to się tylko przy urodzeniu ważyłem. Jakieś trzy kilo. Pielęgniarka rzekła, że ja chyba pomyliłem płeć... W dupę melonik. Niech spojrzy teraz na mnie. Mężczyzna, jak w mordę!

Ale wróćmy do Hindusa. Nawet się ładnie obciął, przypuszczam, że na dworcu. Ze mną nie zaczął (miał szczęście)... ot, taki Hindus. Wpierw wolał się przede mną popisać. Ni... mu się to nie udało. Źle wybrał, he, he... Poszedł na parter z takim grubasem... Potem powiedział ładnie "Dowidzienia i cieść koledzi", poczym zmierzył w kierunku swego "pomieszczenia". Łeeeee!!!!! Ciuś, ciuś... Do zobaczenia w nowym roku, Hindus... Teraz jestem w domku i wypiłem multiwitaminę. Istny odjazd!!! Nie ma to jak parę witaminek więcej...

Przyjechał Tomek, jak widzę. To dobrze, już się martwiłem, że taki samotny do świąt będę... A teraz czas na Łorlordy. A dijos cutasos!!!

Jutro sprzątamy od wpół do dziesiątej.

18.12.96
Ze sprzątania nici, bo obudziliśmy się po jedenastej. Byłem na proszonym obiadku u rodzinki, a kiedy wróciłem odwiedził nas Jamerek, który udzielił nam wiele cennych administratorskich porad. Ruszyły Xsy (chociaż kuleją). Jamerek dostał konto w grupie administratorów. A... no i wpadł do nas Prezes, który już się na nas nie gniewa, bo wziął ze sobą przybory do mycia, a to może oznaczać tylko jedno! Dobranoc Kochany Nasz Prezesie...

21.12.96
Never more

Jestem w stanie przeżyć pobudkę o ósmej. Mogę zdzierżyć widok Dziadka w pasiastej piżamce. Przeżyłem jakoś odkurzanie. Ale za żadne skarby nie zgodzę się ponownie na doprowadzenie do porządku ceraty na stole. I nie chodzi o to, że miałem problem z odklejeniem jej od odtwarzacza i podstawy monitora... Bleee... nigdy, nigdy, nigdy więcej.

Ale, ale - zaczęły się zdrowe (właśnie zaczyna mnie chwytać grypa), wesołe (trzy zaległe programy z grafiki) i spokojne (koszmary o styczniowej krucjacie kolokwialnej) święta. Nastąpi więc potężna przerwa w logu. Do zobaczenia za rok!

Taką to informację zastaliśmy po przyjeździe. I jak tu się Arkowi dziwić? Staniemy do walki z imperialnymi obszarnikami żerującymi na biednych studentach! Niech dziadek ma się na baczności!

Na początku był "andrjus" - bardzo miła knajpa, taka śmieszna. Byłem tam pierwszy raz (i chyba niestety ostatni), ale było bardzo miło. Wśród gości był grzesio, michał, stanuch, aśka, ja, rafał, ola, kaczy i pewnie parę innych osób których imion teraz już nie pomnę. Aaaaa... był jeszcze szczęśniak i to właśnie z nim wiąże się najciekawsza anegdotka tego wieczora... Ano było to tak, że pewien pan chciał mu dać po mordzie - nie, żeby on był jakimś tam pedałem albo hetero, ale jak mu się ktoś tyłkiem po łokciu tego, to on jest na to bardzo uczulony. Szczęśniaka całą grupą uratowaliśmy. Fajnie było - byliśmy bardzo męscy. Potem ja poszedłem, ale pono był jeszcze jeden pan - specjalista od kultury i sztuki.

Przyszedł następnie czas taki, że nie działo się nic - ano graliśmy w brydża, ale nie były to wydarzenia towarzyskie o dużym natężeniu.

Na szczęście nastał SYLWESTER. Na liście gości znaleźli się: leon, michał, rafał, mazurek, emilia, ja, aśka, ola, kaczy, kapeć, globo, tomuś, Koleżanka-Oli, oraz Jej-Chłopak, młody brzoza, dagna. To chyba wszyscy przepraszam, jeśli kogoś pominąłem, lub komuś nie odpowiada kolejność - jest przypadkowa, choć kto wie, czy dobry psychoanalityk czegoś by się z niej nie domyślił. Wróćmy jednak do rzeczy - fajnie było, tak śmiesznie. Najpierw jechaliśmy pociągiem, potem butem, a potem to się kapciowi ciasto wyrypało (śmiesznie było). Potem wypiliśmy mazurkowy spiryt, naszą wódę, jeszcze czyjąś wódę, czyjeś malibu, czyjąś szkocką, czyjeś wino i napoczęlimy jakiegoś szampana. Troszkeśmysię już schlali no i fajnie było. Śpiewaliśmy standardowy repertuar mazurka, potem jakiegoś amadea, potem była godzina 12.00 i Chłopak-Koleżanki-Oli poszedł żygać. My poszliśmy tańczyć przy prodigy. Michał poczynał już tracić orientację, więc się zapalił - na szczęście w porę ugasiła go emilia, a jemu została tylko taka fajna (śmieszna) dziura w koszuli. Potem michał podobno ugryzł mazurka, ale ja widziałem już tylko ślad na mazurkowej skórze (fajny był). Michał co jakiś czas tracił już nad sobą panowanie i zapadał w specyficzny letarg z którego kilkukrotnie wyprowadziła go emilia. Niestety przyszedł taki moment, że zapadł się michał nazbyt głęboko i wytrącić go z tego stanu nie było już sposób. Poszedł więc spać, a wkrótce za nim reszta imprezowników. W nocy mazurek próbował władować się komuś na trzeciego do łóżka, ale udało się go jakoś od tej myśli ODPROWADZIĆ.

Rano miałem kaca i pojechaliśmy do domu. W autobusie toczyły się dyskusje o ewolucjonizmie (trochę nudne były - miałem kaca) a on się zapalił. Potem to już był koniec. Strasznie fajny był ten sylwester.

Popatrzył na nas spode oka, pomyślał chwilę i powiedział "już nigdy nikogo nie zabijesz, ubeku pierdolony... to znaczy powiedział, że "już nigdy nie będzie u nas spał"". Czy mamy traktować tą groźbę poważnie? Zobaczymy... Tymczasem, aby odsunąć ponure myśli o zbliżających się kołach, zajmujemy się wszystkim co się da, oprócz nauki - wznowiliśmy bezpardonową ligę Łormsów, Ruta administruje co sił, ja nethakuję, a Arek rozpoczął intensywną kampanię pocztową, z której niejedno dobrego może jeszcze wyniknąć...

Aaaaaa.... odbyła się dzisiaj Wielka Akcja Protestacyjna Przeciwko Zwrastaniu Opłaty Za Stancję. Byliśmy twardzi. Zebraliśmy się w czwórkę. Sami bezwzględni, do bólu męscy macho. Zeszliśmy po schodach. Do drzwi załomotaliśmy. Wręczyliśmy dziadkowi te półtora bańki i uciekliśmy bez słowa. Nie uciekałem ostatni...

Taka forma protestu musiała przemówić dziadkowi do rozsądku. "Ciekawe co urząd skarbowy powie na ten pański pensjonacik" postanowiliśmy zachować na później.

Po powrocie stwierdziliśmy zgodnie zrutą, że świerk stanowi całkiem niezłe panaceum na nasze dolegliwości (związane ze snem), ale w końcu się rozgadaliśmy i znowu nie zanosi się abyśmy mieli położyć się spać przed trzecią.

W lokalu, gdzie było nawet przyjemnie, spotkaliśmy Asię, Pawła, Mazurka i jeszcze Tuńczyka z Niepalczykiem, którzy wyraźnie walczyli z nałogiem. Moi mili koledzy, jak przystało na prawdziwych przyjaciół, posadzili mnie na kancie kaloryfera... Pogawędka trwała. Degustacja również. W międzyczasie spojrzałem na siny ślad ugryzienia na brzuchu Mazurka i z całą odpowiedzialnością mogę stwierdzić, iż po czymś takim blizna nie pozostanie (ileż stracą na tym jego wnuki, miło przecież pochwalić się dziadkiem bohaterem... "to był Sylwester'96..."). Potem Tunezyjnijczyk opowiadał straszne dzieje i tak dalej, a pod koniec począł się kłócić ( w obcym języku ) z zegarynką umieszczoną w jego zegarku dla niewidomych pod pozorem rozmowy z "domem". A! Weder miał chyba na imię. Jego kolega, Nepalebańczyk, długo starał się nawiązać kontakt z Grzesiem, że niby " on z Andżeli nie, a oni mieszkają obok, ale teraz nie, bo on wie, a któraś dobrze gotuje i tym podobne" kwitując wszystko wiązką "mielonego". A jak się przy tym śmiał!!! Ha, ha, ha!!! Łech,łech, hy, hy... Pod koniec stwierdził, iż Grzesiu byłby świetna kolega dla Tunizjejczyka, co wywołało szalony entuzjazm w towarzystwie, a zwłaszcza u tego drugiego, który zaczął namiętnie wycierać swą obsikaną dłoń w piękne, długie, czarne włosy Grzesia. Łoj, było zabawnie... Cóż, tak to nasza odsiadka przedłużyła się do dwóch godzin, z czego nie byłem do końca zadowolony, ponieważ wcześniej Marcin obiecał mi, że "za godzinkę" wrócimy. Dopiero, gdy Grzesio rzekł, że ma jeszcze obowiązki, Marcinek ruszył cztery litery i wyszliśmy (dało mi to trochę do myślenia...).

Po powrocie usiłowałem się jeszcze pouczyć, ale jakoś mi nie szło. Cóż, kolokwium z mikrobów przeniosłem dlatego na później... Ufff, czeka mnie, czeka... Ale, mimo wszystko, nie żałuję wczorejszego wypadu, wręcz przeciwnie...

Przypadkiem spoglądnąłem na stronę tytułową wydruku "U ludzi". Oj, nieładnie chłopcy. KTOŚ zaliczył Arka do tzw. Studentów... Bez przesady! Jeszcze będę kiedyś kultową personą! Zobaczycie! W encyklopedii będę! I w Wiadomościach pokazywać mnie będą! I dam koncert "unplugged" na MTV! Nie, ale tak na serio, nie życzę sobie należeć do jakiegokolwiek podzbioru... Tak było zawsze, tak będzie i tak jest nadal. Więc... chyba się rozumiemy. Tkwię w głebokim postanowieniu, aby pisać powieści w stylu "splatter punku", czy jakoś tak... Podczas ferii zimowych zaczynam, aczkolwiek zamierzam wtedy nawiązać z Kimś znajomość... Będę więc nieco zajęty, jeśli się uda (chociaż przekonany jestem o moim niepowodzeniu... jak zwykle zresztą... eeech, przecież trzeba kiedyś wykonać ten pierwszy krok! - boję się...).

Patrzę tak na Korwina, patrzę... i nie mogę wyjść z podziwu. Toż to istny Ojciec!!! Spójrzcie tylko, proszę! Koniec klepsydry, koniec wpisu... Leona uprasza się o nie dopisywanie, bo wtedy w ogóle przestanę gościć na łamach epokowego pamiętnika...

Niespodziewany dopisek: Ho, ho! Jaką ja miałem przygodę! Chciałem zapamiętać ten tekst w pliku, nacisnąłem klawisz myszki na opcji "Zapamiętaj...", aż tu nagle wyskakuje na dole ekranu wiadomość: "Szybkie zapamiętywanie: "U ludzi"". Dodatkowo bez przerwy kręciła się maleńka klepsydra na ekranie. Czekam, czekam, czekam, mija dziesięć (!) minut, nic... A twardziel szaleje!!! Zacząłem więc wciskać co się tylko da, a komputer nic! Zaciął się i basta! Nawet nie reagował na ponawiane wielokrotnie kombinacje klawiszy CTRL+ALT+DELETE! Pomyślałem tylko o jednym: tyle pisania na marne... Cóż, zresetowałem komputer, chcę znowu wejść do Windows'a, nagle napis w stylu: coś tam, coś tam, wybierz tryb awaryjny, odliczam... Wybrałem. Udało mi się dostać ponownie do "kartki życia" i... jak ja się wkurzyłem... Oj! Jak ja poczerwieniałem, szum w uszach, adrenalina na czubku języka, bo... MOJEGO WPISU PO PROSTU BRAK!!! Przez kilka godzin (tak to bywa...) nie dawałem jednak za wygraną. Czytałem co się tylko da, klikałem gdzie mi kazano, coś tam sprawdzałem, no ale co może zrobić taki laik jak ja... Nic... Już miałem iść spać, a ściślej, poczytać sobie cos do poduszki, ale, nie... Gryzłoby mnie to przez całą noc. Dlatego wstałem ( jest godzina druga nad ranem ) i walczyłem de novo. Jak zodiakalny lew (nie mylić z jakimś Lełonem - ten to by od razu zmył się do chaty, niewinny...), nie poddawałem się. Strużki cennego, słonego potu ściekały po mych skroniach niczym rwący, górski potok... uwijałem się niczym zaskroniec po szklanej tafli, zatłuściłem cała klawiaturę ( łojej... ), zapociłem mysz, zgłodniałem, me oczy zaczęły odmawiać posłuszeństwa, kręgosłup wił się w mękach, a ja dalej... I co? Już jest wszystko w porząsiu, a cały mój wpis się zachował... Hę. Może by tak mnie awansować w Linux'ie, co? Fajnie by było...

Dosyć pierdół! Do okna próbował się dostać, za pomocą kamienia, Michał. Miał nawet do mnie interesik, o kasetkę chodziło. Miał też interes do Pawła, ale on chyba bere, bere u Asi ( Ania do garażu, bidulka... może i dobrze? Zachciało jej się Kahunów... ). Michał mnie przepraszał, że kasetę trzyma jeszcze jakaś Emilia, a tymczasem z balkonu, dosyć skutecznie, próbował mnie zrzucić szpadą niejaki Karol... przejawiał zapewne normalizację swego stanu. Nawet Michał się wystraszył i przez moment aż zaniemówił. Nie wolno tak... Czuję, że puszczam coraz to szersze wodze fantazji i po prostu bredzę... Dobranoc, kararuchy prąd kożuchy.

Teraz Wasza kolej, nieskalana społecznosci i ty... Leon.

Aaaa! Wczoraj pograłem późną nocą z Asią w szachy. Dwa razy musiałem prosić o remis! Prawdziwym mężczyznom nie muszę tłumaczyć dlaczego, a Lełonowi podaję do wiadomości, iż nie wypada wygrywać z płcią piękną... Nie ciesz się Lełon - płeć piękna to kobiety...

Dziś wieczorem wpadł do nas właśnie Leon. Poczęstował mnie "ratatują", przez siebie sporządzoną, która mi nawet smakowała. Już oficjalnie informuję, że Leon jest na mojej liście. Serdecznie zapraszam. Marcin podał mi w ciągu godziny trzy razy swą dłoń. Żeśmy się pościskali!

Leon czyta mi przez ramię (czego nie lubię) i sprawia wrażenie zdenerwowanego. Za co? Jutro mam dwa kolokwia i nic nie umiem... byyyy... Więc nie będę spać tejże nocy. A Leona obudzę jak zwykle o 7 zero, zero. Będzie leżeć zziębnięty na podłodze, opatulony śpiworem, a ja mu powiem: "Leon, wstawaj..."... Cóż za rozkosz...

Maluczcy tego świata szantażują mnie ograniczeniem praw na srlinuxie - pajace. Po chuj mi ichni linux ? Po korespondencyję z robaczkiem ? z czarnym ? z krukiem ? Phi! Przyjechałem dzisiaj z wyjątkowo dobrym jumorem i coraz bardziej mi się jumor poprawia mimo, że kruku twierdzi inaczej. A, zauważyłem, że kruczek jurny się ostatnimi czasy zrobił a i pewny siebie jak nigdy. Dobrze mu to zrobi. Dobra, koniec pisania. Nie chce mi się z wami gadać.

Hurra! Ruszyła maszyna po szynach ospale. Wracam sobie do wrocka, a tu same niespodzianki. Po pierwsze mamy drukarkę. Po drugie czekało na mnie mnóstwo, mnóstwo i jeszcze więcej tekstu w uludziach. To dobrze. To bardzo dobrze. Po dzisiejszej pogawędce z Prezesem (o tym i owym) myślę, że znalazł się złoty środek, jeżeli chodzi o... a zresztą nieważne. Jest dobrze. Będzie jeszcze lepiej jak Arek rozkręci splatera.

Dlatego też bardzo przepraszam Marcina M. i nie zamierzam nigdy kontynuować tego tematu. Może rzeczywiście zaszedłem za daleko? Z drugiej jednak strony, zwrócenie uwagi raczej nikomu nie szkodzi...

Spałem "tylko" godzinkę (planowo za długo o pół godziny) i pospieszyłem na uczelnię. Jedno kolokwium... kefirek, bułka... drugie kolokwium... Mogłem nawet nie iść. Polałem, chyba. Jutro znowu koło, pojutrze też... Mam dosyć.

Hmmm... chciałem coś napisać o dziadku, ale... już nie.

A ty, drogi Arkadiuszu, nie przejmuj się Prezesem, pewnie znowu ma jakieś problemy... wiadomo z czym :-), prawda Prezesie?

A obok waśni i docinków - dowiedziałem się dzisiaj, że nie ominie nas z Jamerkiem ani architektura, ani aparatura. A mieli być luzacy...

Zasnąłem dzisiaj nad książką i w ten sposób zmarnowałem haniebnie trzy godziny, a spałem cztery... Dlatego też nie poszedłem znowu na sławetne koło z mikrobów. Oj, doigram się... Za to internę miałem, można powiedzieć, rewelacyjną. Nie dosć, że naszej Babci nie było, to przydzielono mnie z kolegą do innej, która po prostu cudowną jest... Ale się naoglądałem! Prawie same wymiona... jaki chcesz rozmiar, szerokie, spiczaste, rozlazłe, obrzęknięte, blade, sine... a jakie zimne! Bleeeee... Nawet wizytowaliśmy na Erce. Jedna z pacjentek miała powietrze pod skórą (odma podskórna - emphysema subcutaneum). Fajnie strzelało...

Oj, Wrocław niebezpiecznym jest... Marokańczyk zabił... Rashid ma na imię... Dobry znajomy mojego znajomego... "Taki spokojny... nigdy bym się nie spodziewał..." "O co poszło?" "Ponoć się kogoś bardzo wystraszył i wpadł w szał..." W radiu słyszałem, że dwie ofiary... kolega mówi trzy... Co za różnica... Ludzie i tak będą się bać... Dla nich teraz ważne w jaki sposób karze się w Polsce obcokrajowców... Życie toczy się dalej... Piękne i wieczne, jak muzyka...

W linux'ie zostalem awansowany do "grupy czwartej", co by to nie znaczyło... Jestem tam razem z Grzesiem. Strzała Grzegorz! Jaki jestem głodny... i spragniony...

Wielkopomna dzisiaj chwila
Kupa zmienia się... w motyla

Z łóżka zwlokłem się po prostu ledwo, a ledwo. To przez ten sen, co za debil go wymyślił? Ale zdążyłem, ... bo co innego miałem niby uczynić... Po sekcji zwłok udałem się na kolokwium, które oblałem. Zrezygnowany postanowiłem odpowiadać z mikrobiologii jutro. Już miałem dzisiaj, ale odświeżający kefir półlitrowy HANA, imitujący me śniadanie, spowodował u mnie nieoczekiwaną senność. Na dodatek dostałem jakichś dziwnych drgawek... nawet język mi się trzęsie... Jak na mnie przystało, załatwiłem cosik dla Kogoś, expresowo. Tak, tak. Nadszedł już najwyższy czas, by wynurzyć się z własnego cienia... Jednak nadal się boję...

Chyba wkrótce napiszę wierszyk... Talent rośnie...

Idę zrobić kupę (bo wreszcie Karlson zwolnił łazienkę) i zabieram się za HTMLa.

-A teraz opowiem wam legendę o strasznych stworkach z Mikrobów, kochane dzieci...
-Nie, nie!!!
-No to może w następnym tygodniu?
-Bujaj się...
-Fe, niegrzeczne dzieci...

Pełni nadziei powędrowalismy, z Marcinem, do akademików po płytki. Było zamkniete. Szkoda.L Po drodze zrobiliśmy zakupy. Głównie papier toaletowy i chińskie zupki. Ale nudy... Kończę. Cześć.

Dobra, siąde i będę się uczył ale i tak na pewno większość czasu spędze przy NetHacku (muszę pobić te marne 130 000 Kruka, moja życiówka to 30 000+, więc jak widać muszę trochę popracować). Tak więc, do dzieła....

Śmierć, nuda, zniszczenie czynią garść popiołu
Ze mnie, z mózgu treści, z kser nędznych notatek
Dopadła mnie sesja, przyszło znów pospołu
Odczuć studenckiego życia niedostatek

17.01.97
Leci Sepultura. To jest to! Ruts, blade ruts... Ta muzyka kojarzy mi się z ruchomymi piaskami. Wciąga, a pobudza... do życia. Tak skutecznie... bezboleśnie. Jestem na czczo. I po pediatrii. Wzajemne wycieńczanie, słowo daję. Dzieciaki mają nas dosyć, a my się staramy, jak tylko możemy... Badania przeciągają się w nieskończoność... w klinice zaduch, i jeszcze ci rodzice... po cholerę się tam wtedy kręcą?! Istna parodia... Trzy godziny dosłownie zmarnowane. A mógłbym wtedy smacznie spać... ????? A cóż to ja napisałem? Chyba jakiś wirus... racja, od wczoraj mam gorączkę i bolą mnie mięśnie. I apetyt zupełnie straciłem... Źle ze mną, oj niedobrze... Nawet do domu mi się nie chce jechać. Znowu te ojcowskie maniery i gadki... Tyle dobrego, że spotkam się z mamą, jedyną mi ostoją... Cukier? Ależ, bierz go Marcinie ile chcesz i kiedy tylko masz ochotę. Przecież zawsze mogę go sobie po kryjomu od was odsypać, dla mnie to nie problem... :-)

Życzę, każdemu z was, pomyślnego zaliczenia kolokwiów i wszelkich egzaminów! W końcu, MY, to przyszłość narodu. Jakby promyczek w tym mrocznym burdelu... Just take me away... A jednak gitarzysta z Sex Pistols nie zastąpi Slash'a w Guns'ach... ( a on, jak wiadomo, definitywnie odszedł ) Jak to jest możliwe, że o mnie nic nie słyszeli? Wziąłbym nawet Kazika... niezłe wyszłyby z tego numery. Same przeboje... :-), zresztą (wręcz?)... A dziadek robi meble w piwnicy! A potem je nielegalnie sprzedaje! Świnia! A syn Bill'a Cosby'ego został wczoraj zastrzelony. Ke?... W jakich czasach przyszło nam się rodzić? Tylko bezsenowna agresja... A poza tym, tylko nudy i studia... Eee, studia też są nudne... Cóż, wypadałoby kogoś dla rozrywki "ukrócić"...

Dobra, do niedzieli! A! Zapomniałbym. Przywiozę jakieś zdjęcia do "Naszych Użytkowników". Stare, nowe, z kotem, bez... zobaczy się. A horrory, to będę pisać na własnej STRONIE, co tytuł Gardenja będzie nosiła... Tylko jeszcze, żebym wiedział jak się takową "stronę" robi... przyjdzie czas i się wszystkiego nauczę. No nie?

KONIEC tego biadolenia !!! Nie pierwsza to sesja i nie ostatnia. Teraz trochę o weselszych żeczach. Oglądnołem "Strange Days", naprawdę świetny film (wręcz fantastyczny). Trzyma w napięciu i ma Xtra klimaty Cyberpunkowe. Naszła mnie ochota na wypuszczenie pewnej ankiety i pozbierania trochę danych. Ankieta będzie tyczyła się spraw dość osobistych i skierowana będzie do kobiet moich znajomych (no i chyba do mojej kobiety też). Jedno jest pewne. Która na nią nie odpowie, zasłynie jako biedna zakompleksiona, nieumiejąca wybić się ze sztampy ogólno-cynicznej pruderyjności, podwładna swego pana służąca. Tak więc drżyjcie niewiasty, moja ankieta się zbliża a za nią jej wyniki, hłe hłe hłe. Wracając do spraw ubiegłych: bardzo cieszę się Arku, że jesteś wraz ze mną w grupie o wdzięcznym GID:4. POADMINISTRUJEMY sobie trochę.

NetHack pod X-Windows rakuje !!! Niech no mi się tylko uda jeszcze podstawić dosowe tiles'y a będzie zupełny odlot. Ale ja właściwie nie o linux'ie chciałem z tobą Arku porozmawiać, co o Twoich feriach. Mam gorącą nadzieję, że Ci się uda... będę mógł wtedy również tobie dostarczyć do przekazania moją jakże ważną dla ludzkości ankietę. Trzymam kciuki i... uważaj na siebie.

Posłuchajcie, jakże zabawną historię wczoraj miałem: Otóż zniechęcony zbyt już długo przeciągającym się szukaniem po sklepach z Soft'em Flight Simulatora 6.0, niechętnie bo niechętnie, ale postanowiłem zadzwonić na Microsoftowską Info-linię w celu dowiedzenia się o możliwości zakupu mojego ulubionego symulatora za pomocą poczty lub czegoś takiego. Poniżej przytoczę rozmowę telefoniczną pomiędzy mną (J) a panią z Data-Bazy Microsprostu (pzDBM):

(J) wybieram numer i czekam na połączenie.....
Słuchawka: tuuuu... tuuuu.... tuuuu.... tuuuu.... tuuuu....tu.klik...
(pzDBM): bardzo miłym głosem 21-letniej blondynki zostawiającej ślad pomadki na Joy'u: - Halo, Info-Linia Majkrosoftu, czym mogę służyć ?
(J): moim normalnym, szalenie męskim głosem: - Post..khe... Interesuje mnie zakup jednego z produktu firmy w której pani pracuje. Otóż nie mogę go nigdzie nabyć i interesowałoby mnie czy...
(pzDBM): tonem nieco karcącym, ale nadal ociekającym seksem: - Przepraszam, a jaki jest pana numer DataBazyMajkrosoftu ?
(J): nieco zbity z tropu, ale nadal męski: - Cóż, dzwonię tu po raz pierwszy i nie mam przypisanego sobie żadnego numeru, ale chodzi mi tylko o...
(pzDBM): promieniście się uśmiechając: - W takim razie zanim udzielę panu jakichkolwiek informacji, musze pana wpisać do DataBazyMajkrosoftu. Pana Imię ?
(J): zdezorientowany - Grzegorz
(pzDBM):gdyby to było możliwe jej uśmiech przeniknąłby przez męmbranę mojej słuchawki i rozlał się po pokoju: - Pana Nazwisko ?
(J): zaczynam się pocić. - Czy to naprawdę konieczne, chodzi mi tylko o informacje...
(pzDBM): szalenie obrażona: - Nazwisko !?
(J): cicho - Jamer.
(pzDBM): spokojnie i na luzie: - Teraz proszę o pana dokładny adres, wraz z kodem miejscowości, numerem telefonu oraz faksu, oraz o listę wyrobów naszej firmy, które Pan posiada wraz z ich numerami identyfikacyjnymi.
(J) : coż było robić, podałem wszystkie moje dane i stwierdziłem, że nie posiadam żadnego produktu Majkrosoftu. Oczami duszy już widziałem FBI pukające do mych drzwi
(pzDBM): z lekkim niesmakiem, ponieważ nie posiadam tak świętych programów jak Windoz, czy Word, czy Excel: - Pański numer w naszej DataBazie to: 23-458. Słucham teraz, o co Panu chodziło ?
(J): z pokorą, jak na prawdziwego syna marnotrawnego, powracającego na Majkrosowtofskie pielesze przystało: - Chodzi mi o kupno Fsv.6.0. Czy istnieje jakiś sklep wysyłkowy, czy coś...
(pzDBM): uśmiechając się na powrót. - Nie. Musi Pan skorzystać z jednego z naszych przedstawicieli w Pana mieście.
(J): z nadzieją - Czy mugłbym dostać numer lub adres...
(pzDBM) przerywając mi: - Oczywiście, zaraz sprawdze, chwileczke... (klik,klik,klik,klik) firma MST, nr telefon : 45 - 32 - 18... następuje przykra chwila ciszy. Pani jest jakby czymś zaskoczona i zmieszana. Ja nie śmiem głośniej odetchnąć. Cisza przedłuża się. Staję się nerwowy. Pani mruczy coś pod nosem i (mam taką perwersyjną nadzieję) strasznie się chyba poci. Naraz odzywa się nieśmiało:
(pzDBM): - a nie, to w Zielonej Górze.......
(J): współczująco: - Aha.
(pzDBM): jest teraz mała, malutka, jej głos dobiega mnie jakby z bezkresnej oddali: - ...wpańskimmieścieniemaprzedstawicielstwamajkrosoftu....
(J): gromko, z triumfem i okrucieństwem w głosie: - Ah tak, wobec tego DZIĘKUJĘ !

I odłożyłem słuchawkę. Tak tak moi kochani. Żarty żartami ale o wiele gożej mogło się to skończyć. To put it in another way : don't try this @ home. Kończę, bo mi się ten log coś strasznie wydłużył a chce mi się grać w NH.

Już jestem. Na miejscu. Obcięty, uczesany, odżywiony, wypity, nienauczony, jak grzeczny chłopiec. Łykend minął mi w nadzwyczaj pogodnym nastroju (o dziwo! - oby tak dalej!). Ból jednak w tym, że się nawet nie postarałem otworzyć książki. Dlatego dzisiaj nie śpię. No, może godzinkę. W piątek spóźniłem się na pociąg aż dwa razy pod rząd... Sam siebie nie poznaję...

Mam przed sobą jeszcze trzy kolokwia i dwa egzaminy. Lubię liczbę pięć, ale akurat nie tą... Nie wiem. Chyba nie ten kształt... W drodze do Jeleniej Góry, w pociągu, po długich minutkach, znalazlem upragnione miejsce siedzące (poczułem się potem jak świnia, bo zauważyłem, iż nie ustąpiłem pewnej pani w bardzo podeszłym wieku, o ile tak można powiedzieć - na wszelki wypadek przepraszam wszystkie kobiety). Zasiadłem, owszem. A potem zasnąłem (!!!). Miałem jakiś dziwny sen, który, niewiadomo dlaczego, zmusił mnie do gestykulacji na jawie... A pasażerowie nawet nie raczyli mnie szturchnąć, gapili się tylko... i głupio uśmiechali.

Ale, na szczęście, przyłapałem ich na gorącym uczynku. Nagle otworzyłem oczy (miałem się zerwać z miejsca dla spowodowania paniki, ale... jestem przecież grzeczny chłopiec). Jak się speszyli! Cudowne! Potem wyciągnąłem książkę. I nie byle jaką, a "Potępieńczą grę" Clive'a Barker'a. Znam jego wiele dzieł, i wiem, że dobrze rozwija akcję (dlatego go lubię). Ale zakończenia, trzeba przyznać, ma po prostu podłe. Przeczytałem niewiele stron tejże książki i... Nie wiem jak to wyrazić, ale... Jemu się chyba wtedy nudziło, albo goniła go jakaś umowa. Nie wierzę jednak, iż cała książka jest taka - uboga (w końcu jest bardzo gruba). Dlatego doczytam ją do końca, a potem krótko znowu zreferuję.

Dziś się dowiedziałem, iż... Jest! Jest! Życie jest piękne! Ale mam do kucia... A Marcin i Paweł mnie opuścili... I Tomka nie ma... I forma spada... Nawet nie wiem, czy jutro mam zajęcia. I muszę popełnić spacerek do szkoły. Na ósmą! Z drugiej strony, co to dla mnie! Chociaż nowego rekordu nie wykonam, bo jednak jestem nadal chory, to przynajmniej powdycham sobie to brudne i śmierdzące powietrze rodem z Wrocławia... Nie ma to jak porządna poranna dawka spalin... Dziś jogging z radiem eMeReFeM poprowadzi...

Widzę, że powoli "U ludzi" traci sens i przeistacza się w "U Kruka i Arka", dlatego pozwolę sobie na tymczasowe przerwanie współpracy i zerkanie jeno na rozwój wydarzeń... Do kiedyś tam, towarzysze...

Nie nasza wina, że niegodziwy los umieścił na naszej drodze Heroes Of Might & Magic Dwa. Nie nasza wina, że Worms Plus okazały się, jak każda dobra używka, nabierać magicznej mocy przed sesją... Powiem krótko - jak ja to koło zaliczę, to pójdę do dziadka i każę mu wypucować moje buty.

20.01.97
Dzisiejszy dzień był naprawdę bardzo pracowity. Najpierw uczyliśmy się z Krukiem przez całą noc (przy Wormsach i Heoroes of M. &M. ) a po dwugodzinnym śnie pomaszerowaliśmy w kierunku koła z PARPROC'a. Napisaliśmy je wspaniale, a później potruchtaliśmy na oddawanie programów z Grafikiki. Było obleśnie !!! Naprawdę nie lubię pani Hudymy. Pojechała mnie strasznie. O wiele milsza jest pani Kosmulska-Bochenek, która mimo iż podstarzała troszkę, to hm..... może być .

A teraz co? Siedzimy i przygotowujemy się do uczenia z Technik Kompilacji, daj nam panie Sasie zdrowie. Jak je zaliczymy , to chyba się schlejemy (jak zwykle w trupa). Ja pierdole - powiedział Ruta, - Ja nie wiem czy ja pójdę jutro. "Ja pierdole" - proszę, to dowodzi jego chamstwa i drobnomieszczaństwa. Nam wszystkim wali na głowę. Idziemy się uczyć, a ja zachowuje zimną krew.

Jutro muszę zaliczyć dwa kolokwia. Jeśli mi się nie uda, to... wesołe jest życie staruszka, hej, hej! Czuję, że staję się bardzo komercyjny... Codziennie świeża bielizna... Paweł wyznał mi w tajemnicy, że w nocy spał tylko dwie i pół godziny. Przenosi się na medycynę??? Eee... chyba nie... znowu się wyłożył na łóżeczku i smacznie podchrapuje jak kicia. A jak się przewraca i wyciąga! Żebyście to widzieli! Cudowne! Takie niewinne... Zauważyłem,że stałem się osobą, co najmniej, ważną. I to tylko dlatego, iż wykazuję się co raz większą aktywnością, że tak powiem, społeczną. Nie wiem czy wszyscy to rozumieją, ale ci, co mnie dobrze znają, wiedzą, iż byłem niegdyś wielce poniewierany. Koniec! Się odnalazłem! A tym, co mnie tolerują, piękne dzięki! Marcin zobowiązał się wczoraj naprawić wszystkie plakaty (parura...) i minął się z prawdą, chociaż... trzeba przyznać, że miał chłopak przez chwilę zapał. Skończyło się jednak na ogólnym ciotowaniu, bo taśmę wsysło... A wcześniej się tak pięknie przepraszaliśmy... Nawet ręce sobie, z zażyłością weteranów, podawaliśmy, z czego ja i Tomek mieliśmy umyte... Łza się w oku na samą myśl kręci... Kręci i świdruje, aż przebija rogówkę, dostaje się do komory przedniej, powodując wyciek przesięku osoczowego, następnie wyżera pokaźną dziurę w soczewce i osiąga ciało szkliste, które, niczym sylwestrowy szampan, rozbryzguje się na boki odsłaniając siatkówkę i naczyniówkę. Ta zaś krwawiąc, oznajmia właścicielowi oka, że coś jest nie tak... A okuliści strajkują. :-)

Na zdrowie! Co jest?! - krzyczy oburzony autor - Nie mogę wparować do linux'a, czarny Łorlord posuwa moje najlepsze armie jakimiś pionkami, Łindołs się namiętnie zacina (jak blondynka)... Co jest?! Jak dobrze pójdzie, to awansują mnie na skarbnika linux'a. Myślę, że zacznę brać po stówie*) za wpisowe. Tanio! A na każdego Nowego czeka kalendarzyk firmowy. Za pięć złotych. Nawet nie uwzględniam opłat miesięcznych! To jest to! Będą kwartalne. Jeszcze trochę, a na rynek wypuszczę pakiet akcji! W ramach promocji przewiduję dla każdego z użytkowników po pięć sztuk!!! Tylko trzy dychy za jedną! I utworzę fundusz powierniczy. Wszyscy będą mi powierzać kasę na dokształcanie. Cóż, skarbnik musi być porządnie wykształcony, bo inaczej może się kiedyś pomylić na waszą niekorzyść. Więc widzicie, tylko zrobicie sobie dobrze! I żadnego ryzyka! Nawet planuję ulgi! Proszę, wstawcie się za mną! Będzie to was kosztować jedyne dwadzieścia pięć złotych! Nie przegapcie takiej okazji!!! * ceny po denominacji złotego

Powiem na początek trzy słowa - kurwa, kurwa, kurwa. Pierwsza - bo przyszedłem a pedałów nie ma mimo, że się umówili. Druga - bo zobaczyłem tego loga. Trzecia - dla mnie bo nie doceniałem siły "U Ludzi". Jeszcze nie tak dawno szara muszka (jaką był Arek) chciała się powiesić a teraz... teraz to pewnie i w mordę mi dać będzie umiał. Ot złe czasy idą...

Dzieńdobry. Jestem właśnie po kolowium i jest bardzo fajnie. Mamy wszyscy maksa i w ogóle jesteśmy wielkimi komplikatorami. Z radości aż poszliśmy na piwo(a), a potem, zrutą i kazikiem znowu napiwo. Nie przeczę - wpłynęło to nieco na sposób postrzegania rzeczywistości i pozwoliło zachować nadzieję (miejcie nadzieję, choć tę lichą, marną) na lepsze, posesyjne a co najważniejsze, poSasyjne czasy. Pan Sas, jak co roku, okazał się bardzo odważnym człowiekiem, który nie wahał się zadrzeć z całym wydziałem męskich i ambitnych przedstawicieli rządzącej światem kasty, do jakiej się zaliczam. Informatyków.

Aby uczcić dzisiejszy sukces odlałem się dzisiaj przez balkon. Na szczęście nie muszę się kłopotać zmawianiem różańców, ani terroryzowaniem dziadka mariana... Dobra, jestem troszkie (jak to ładnie kiedyś ruta ujoł) niedysponowany i zajmę się przyjemniejszymi rzeczami. Był u nas prezes (jak powyżej widać). Znowu kazał misię od-wiadomoco. Mimo wszystko go lubię, i zapraszam serdecznie po sasji, szczególnie że zyskał sobie równemu sobie towarzysza w osobie niejakiego Ministra, który to zastąpił nam nieodżałowanego karlsona, którego spłoszyły zapewne nieoczekiwane zwrosty. Idę spać i przepraszam za nieskładność - każdy ma prawo do chwileczki zapomnienia...

Dzisiaj poprawiłem koło z patomorfy, i to w jakim stylu! Uczyłem się przez prawie całą noc. Przychodzę na zajęcia i... dowiaduję się, że zabrakło mi tylko jednego punktu! Styl, w jakim się o niego wykłóciłem, wręcz mnie potem z zachwytu powalił. Po prostu asystent nie miał NIC na swoją obronę! (A jak na mnie popatrzył! Jej.) Powiedział mi jedynie: "Ma pan rację. Rzeczywiście... Zaliczone, może pan iść do domu. Do widzenia.". Ja mu na to: "Do widzenia!" i jutro czeka mnie mikrobiologia... :-( Ale nic to, fajnie jest.

I w ten sposób ostała mi się ino resztka. A proponował mi w sklepie Marcin, by zapodać pomarańczowy paczkowany. O żem ja szelma i skusił się na zwykły szary... O żesz ku! Nic, tylko siąść i zrobić kupę. Jednej rzeczy tu tylko brakuje. Jej właśnie! Przeto postanowiłem z utęsknienia odę, jakże piękną, jej sercu przeznaczyć...

Kupo! Biedna Ty moja,
Ile Cię trzeba cenić,
Ten ino się dowie,
Kto Cię stracił.

(potem) Sami widzicie, że jak mało wystarczyło, bym radosny popędził na kolokwium z mikrobów. Jak zwykle nic nie umiałem, ale zdałem. O wielkie dzięki mojej pani doktor! Byłem dennie beznadziejny, trzeba bezlitośnie przyznać, ale nie będę sobie robił z tego powodu wyrzutów! W końcu, mam to za sobą. A teraz zabieram się za immuno i pediatrię. A właśnie, jaka jest różnica między pedofilem a pediatrą? Hy... :-) Ten pierwszy lubi dzieci...

A tak w ogóle, to dzisiaj mam ciągle pecha. Nie dość, że spałem, snem niczem nie zmąconym, aż sześć godzin, nie przerobiłem planowo części materiału, to jeszcze musiałem jechać na zajęcia, by się po godzinie dowiedzieć, że pani jednak zwalnia nas z reszty ćwiczeń (istna parodia). Na dodatek, jak zwykle, nic rano nie jadłem, mimo że w lodówie mi się już przewala...

Ale to nie wszystko. W nocy, Marcin i Tomek zagrali w Heroes'y... i położyli się spać około piątej... Nastawiłem im budziki na ósmą, jak mnie prosili. Przychodzę - Tomek śpi. No, nic. Obudziłem go wielkim i głośnym tupnięciem... A do pokoju wlatuje Marcin. Śpiochy na oczach, panika na twarzy, "k#rwa" na ustach i majtki na dupie... właśnie pisał kolokwium :-). Ponoć proste... Oj, ciężkie jest życie studenta...

Dziadek począł się gęsto tłumaczyć i wyjaśniać, jak to emeryci i renciści z zachodu na wyspy Bahama sobie jeżdżą. Bo on niby biednym jest... Jeszcze coś się czepiał zamka w drzwiach, ale to szczegół. Paweł posprzątał, a Wojtek wytrzeźwiał (wczoraj jeszcze pozbywał się wszelkiej zawartości układu pokarmowego...), reszta dnia zapowiada się więc bardzo spokojnie... Raj na Handelsmana...

Trudno, najwyżej się dzisiaj wyśpię. Nie powiem, żebym na to narzekał. A hierousy? Cóż - przeżyję to jakoś... a, nie mogę nie pogratulować Studentowi Tomkowi wygranej z tą niewierną ciotą Rutą, która zabrała mi moje kopalnie złota i cały stuff korzystając z senności i chwili nieuwagi. Tomku - tak trzymać!

Studencie Tomku - przepraszam. Chyba zaczynam chorować i chyba nie mam co robić.

Prezesie - wpadnij, umil przykre chwile...

Ale, ale - ja tu się użalam, a nie wspomniałem jeszcze o wydarzeniu dnia - odbył się dzisiaj niezapowiedziany nalot ze strony mojego starszego. Oj, będzie się działo jak przyjadę do domciu. Na szczęście leżałem chory podczas wizyty - będę więc mógł zwalić wszystko na Rutę, który przecież powinien opiekować się chorym kolegą, sprzątać i w ogóle. A przy okazji - dzięki Opatrzności, że natchnęła go (mojego wielkiego kolegę Rutę) do posprzątania w piątek... gdyby nie to - wolę nie myśleć jak skończyłaby się wizyta mojego starszego...

A Marcinowi życzę rychłego powrotu do zdrowia! (sam próbuję go lekuteńko kurować, z marnym jednak skutkiem, jak widzę - a szkoda... pierwszy raz bez ofiary śmiertelnej z pewnością chlubnie odbiłoby się na mej przyszłej karierze... cóż, nie to ostatni chory, który trafił pod me skrzydła :-) Wczoraj bolało mnie serce (czynnik psychiczny - ja się chyba tym wykończę...) i obszar wyrostka robaczkowego (czynnik fizyczny - chyba chwilo powstał jakiś zator, bo zapalenia nie stwierdziłem). Przeżyję... (cieszycie się?) A teraz czas na eliksir "pogody ducha i agresji"... Soundgarden...

30.01.97
Zaskakujący jest stan wiedzy naszej młodzieży. Otóż dzisiaj rano dowiedziałem się, iż jeden ze stacjonujących nie miał pojęcia o tym, że letnie miesiące mają po 31 dni. Na szczęście już go uświadomiłem. Imienia tegoż delikwenta do waszej wiadomości nie podaję, bo jeszcze by mój współlokator się na mnie obraził... :-) Deszczowy dziś mamy dzionek, przeto dokończę wstęp do "U ludziów", a potem idę otworzyć książkę z genetyki. Może coś poczytam...

Wczoraj wieczorem również bardzo chciałem to zrobić, ale nie mogłem wprost oderwać uszu od radia. Wspólnie słuchaliśmy audycji na eremefemie, która zaczęła się o północy, a traktowała o "przyłapaniu kochających się dzieci na gorącym uczynku". Szczególną inteligencją odznaczali się prowadzący. Poza tym pełna kultura, dobrane słownictwo, doborowe towarzystwo, uważni słuchacze, mądre pytania, trafne odpowiedzi, odpowiednie poczucie humoru, przemyślane wstawki, no i w ogóle... Proszę, proszę, co za swołocz nam się po ulicach pałęta. No, proszę, aby tak dalej, bierzcie z nich przykład, bo tam przecież murzyn z Ameryki rozmawiał ze słuchaczami, a jaki dowcipny, szczery, bezpośredni, ach, ach, a jak mu współprowadząca poziomem wtórowała! Jej, jej, tacy to chyba po studiach muszą być, no bo jakże to tak... Toż to wzór dla małolatów! Oczywiście! Bryan na prezydenta! Ojojoj, żeby mu żyłka w dupie z samozachwytu nie pękła. Na pewno przywędruje gromadka najlepszych chirurgów z całego świata, co by mu ją tam zaszyć... Bo to przecież światła persona! A eremef to najwspanialszy program kiedykolwiek! Nobla im! Premie po miliardzie na głowę! Ja też chcę tam pracować! Ja! Ja! Ja! Jaki to byłby zaszczyt! Autografy bym rozdawał! Wszczyscy by się do mnie uśmiechali, palcami pokazywali, landrynkami częstowali, a jakże! A ja bym prowadził audycję... no, pomyślmy... może "Zabić cyganów", albo "Zrób to sam", albo "Godzinki dla całej rodzinki"... A co powiecie na słuchowisko "U ludzi"? Bez cenzury i na żywo, oczywiście! Tak trzymać...

A w linux'ie cisza... Szkoda. :-(

Nastąpi długa przerwa w u_ludziach, chyba że log będzie kontynuowany na amidze, bo zabieram komputer do domu (żeby windows zaczęło chodzić znowu i żeby nie kusił sesjowiczów - w tym mnie).

Proszono mnie abym zastanowił się czy sentencje tak mnogo wyrażane u Ludzi, mają swe zastosowanie dziś, we współczesnych nam czasach.

Kiedy o tym piszę (jestem humanistą toteż pisanie nie sprawia mi kłopotu) nieodparcie przychodzi mi na myśl sentencja grecka, ją wypowiedział Kruku, zaraz potem jak podpalił Rzym, tam tymi gęsiami i siedził na Stancji, gdzie zabłądził za sprawą lafiryndy Ariadny. Przyodziewa moro Dejaniry, skleja te skrzydła woskiem, w wyniku tego powstał potem autobus Ikarus (powstanie wersji przegubowej złośliwi tłumaczą tym, że zachodził mu przy zakręcie), je puszkę Pandory i zwraca się do golema Ruty, zwanego tak dlatego, bowiem był to taki mały chłopiec z procą z okiem po środku czoła.

Oni tam siedzieli w Troi, w troje ,tzn. w czech Czech Kruk i Ruta czeci był Dziadek. Jego to państwo możecie znać z tej wspanialej dziecięcej piosenki: "...dziadek, dziadek wyciąg nogi, dam ci sera z mej odnogi...". I mówią do niego take oto grecke wyrazy... "PREZESUM NON OLET" . Cóż oznacza owa sentencja, nieprzetłumaczalna dokładnie na polski; podobnie jak włoskie "To be, or not to be.." czy francuskie o pikantnym erotycznym podtekście " Ornung mus zaim " ?. Albo inne bułgarskie " Dopóty dzban wódę nosi, dopóki Leon go nie przepali" czy polskie parafrazowane wielokrotnie "Nie z każdej mąki będzie chleb, nie z każdego Leszka Gainskiego plakat ścienny" lub rumuńskie: "Dopóki dziadek przyczyną zwadek, dopóki mu się nie urwie ucho"...no więdz oznacza ta sentencja ,że nie wszyscy Presum olet. Są tacy Prezesi ,którzy non.

I ta optymistyczną puentą pragnę zakończyć powyższy traktat, licząc w skrytości na to, że niniejszym zapiszę się złotymi zgłoskami na karty tej ponadczasowej epopei, którą bez wątpienia jest sztuka "U ludzi"- czyli zwierciadło naszego czasu i dzieje pokolenia...

Zresztą i tak jestem chwilowo niepełnosprawny więc skupię się na nowych zasadach:

Koniec zasad. Prezesa dzisiaj nie było.

Leon! Głowa do góry! Trzeba mieć nadzieję na lepsze jutro! A jakby Ci się samopoczucie jednak pogorszyło, to pamiętaj, że w swym gronie masz mnie - przyszłego, jakby nie patrzeć, doktora. Zawsze możesz do mnie wpaść na witaminy (zwłaszcza B i C) i porcję magnezu - razem około 5 nzł. Nawet przespać się u mnie możesz - na przeraźliwie skrzypiącym łóżku. Każdy ranek wydaje się po takiej nocy istnym zbawieniem. :-) (Ponad to, nie zanotowałem jeszcze, by rozmowa ze mną kogoś zabiła - i nie patrz na to, że zawsze jest ten pierwszy raz :-). Nie poddawaj się, więc!

A właśnie - wyrzuciłem śmietnik i znowu panuje u nas nieskazitelny porządek.

A - wszyscy poszli do Kazika na wódkę, i jak dotąd (całkiem późna godzina) nie wrócili - może chociaż Leon wróci i może będzie chociaż trochę jurny - być może po raz ostatni...

Wrócili, oj wrócili i to wrócili w wielkim stylu. Prezes potykał się co rusz uśmiechając się na prawo i lewo. O Aśce z grzeczności nie wspomnę, ale za to Ruta... ten to dopiero dał czadu - przez ładnych parę godzin udawał wookiego i prowadził owocne pertraktacje z naszym ktulem kochanym. Niestety, nie tylko go nie ułagodził, ale nawet rozjuszył i teraz z kibla wali jak szlag.

06.03.97
Niestety. Doszło już do tego, że Leona sam cień dziadka panicznym strachem przepaja... I nie było frólpa, nie było Grzesia, i mnie też przez czas jakiś. Z kolegą walczyliśmy na potencjalne noże. Już nie będę. Nie, żebym się bał, ale martwię się o przeciwnika. Jeszcze mi pęknie na ulicy ze śmiechu...

A ja dzisiaj na pediatrii dostałem pjontke. I to ze status praesens!!!

09.03.97
Uprasza się Pawła o unicestwianie brązowych smug powstałych na dnie muszli klozetowej po wykonanej uprzednio czynności defekacynej. Z góry dziękujemy za wyrozumiałość.

11.03.97
Jest już strasznie późno, Ruta poszedł na spacerek i w ogóle wszystko trochę sakuje. Sakuje bo okazało się w końcu, że ani Wojtek, ani Tomek nie zdołali wdrożyć się w bieżący semester (a Prezes jeszcze nic nie wie...). Oznacza to nie tylko wizje ziejących pustką kwater na Handelsmana, ale również podwójną imprezę z okazji zejścia kolegów (a nawet potrójną, bo Tomek obiecał, że zaprosi nas na przysięgę... hehe...).

Wiem - jestem wielką ciotą, że tak bezczelnie się nabijam, ale wybaczcie ten wisielczy humor - już zaczynam się martwić o to, co przynieść może jutro. Dzisiaj Tomek, Wojtek, Prezes - jutro...?

"Nigdy, nigdy, nigdy! Nie damy pogrążyć Stoczni!"
OT-R & Ks. Jankowski

08.04.97
Znowu jest dobrze - przyjęli moje podanko o wznowienie stypy, na początku maja znowu będę bogaty, pani z baz postawiła mi piątkę, a ruta jak zwykle laskę. Spotkałem Grzesia, który kajał się za swoją nieobecność (a miał bestia prowadzić). Najgorsze jest to, że Minister chce ćwiczyć na nas refleks - jeszcze go nie ma, ale jak wróci, to chyba ucieknę na balkon... ja naprawdę nie chcę umierać tak młodo! Prawie zapomniałem - ściągnąłem nowe artykuły z Maryja's Home Page! Jeden jest o stoczni, a drugi to wywiad z ojcem redemptorystą ze stanów o aborcji. Cool!

09.04.97
Dzisiejszy dzień uważam za zupełnie wtorbiony i w wielkich trudach zrodzony. Ot, co. Nie dość, że zawaliłem koło z patomorfy, to jeszcze musiałem skonsumować iście nekrofilski obiad: "zimne nóżki". Dobrze, że przynajmniej Paweł zamiast wazeliny używa octu...

Po trzech latach owocnej współpracy z dziadkiem Marianem OPUSZCZAMY PRZYCZÓŁEK NA HANDELSMANA.

Tak nam dopomóż Bóg - bo musimy wprzódy znaleźć jakieś nowe mieszkanko, ale jak mawia ruta: my to zrobimy!

W związku z udostępnieniem loga społeczności sieciowej wypadałoby wprowadzić cenzurę, ogładę i kulturę (oraz "inne takie" rzeczy służące przestrzeganiu netykiety). Nie zrobimy tego - po pierwsze zniszczyłoby to autentyczność u ludzi, a po drugie najzwyczajniej w świecie nie chce nam się.

Tak więc - nowe-stare u ludzi ma już prawie rok i dojrzewa niczym herbaciany osad w moim ukochanym "wiaderku". Stay tuned...